Τσιπίδος

Τα σκάνδαλα όμορφα... καίγονται

ARti news

Σκάνδαλο σημαίνει κάτι που είναι έξω από τα ήθη και τους θεσμισμένους κανόνες μιας κοινωνίας. Γι’ αυτό ως παρέκκλιση «σκανδαλίζει», ενοχλεί. Πρόκειται όμως περί αυτού όταν αναφερόμαστε στα σημερινά σκάνδαλα; Με άλλα λόγια, μήπως μέσω των επί μέρους συμπτωμάτων αποκρύπτεται το γενικευμένο, δηλαδή η διαφθορά και η καθολική σήψη του πολιτικού και κοινωνικο-οικονομικού συστήματος, που αποκαλείται καπιταλισμός; Πολύ φοβάμαι ότι η αντιμετώπιση των λεγόμενων σκανδάλων γίνεται με τον τρόπο που αντιλαμβανόταν ο Μπωμαρσαί τις γυναίκες. Οι τελευταίες έπρεπε σύμφωνα με τη… φύση αν μπορούσαν να είναι όμορφες, αν ήθελαν να είναι φρόνιμες, αλλά σε κάθε περίπτωση όφειλαν να είναι ευυπόλυπτες! Το θέμα, συνεπώς, -απ’ ό,τι τουλάχιστον ακούμε από τους τηλεοπτικούς δημοσιολόγους- δεν είναι η αταξία και η παρέκκλιση από τις κοινωνικές συμβάσεις ή τους νόμους, αλλά η μη απώλεια της υπόληψης εκ μέρους της κοινής γνώμης. Με άλλα λόγια, η κλοπή, η δωροδοκία και εν γένει η διαφθορά δεν απαγορεύεται στο καπιταλιστικό και δη το νεοφιλελεύθερο σύστημα. Αντιθέτως, είναι εντός των πλαισίων του άγριου και χωρίς κανόνες ανταγωνισμού. Γι’ αυτό στη Νέα Υόρκη, στις Βρυξέλλες και παντού, τα «λόμπι» και οι «λομπίστες», που εκπροσωπούν τους «πάνω» και τα συμφέροντα των ισχυρών, αφθονούν, λειτουργώντας καθόλα νόμιμα.

Το πρόβλημα σύμφωνα με τη νεοφιλελεύθερη αστική υποκρισία είναι να μη συλληφθεί κάποιος κλέπτων οπώρας, ή αλλιώς «με τη γίδα στην πλάτη»! Εν προκειμένω και μέσω αυτής της πρωτογενούς αστικής υποκρισίας δεν αποδοκιμάζεται η πράξη καθ’ εαυτή και η ενδεχόμενη ηθική της απαξία, αλλά η ικανότητα του κλέπτειν, ή του παραβαίνειν. Εξάλλου, το μεγάλο σύνθημα της οργανωμένης σύγχρονης γραφειοκρατικής λογικής ήταν και είναι η «αποτελεσματικότητα». Άρα, δεν δικάζονται τα σκάνδαλα -γι’ αυτό και η αγανάκτηση των εμπλεκομένων- αλλά η αποτελεσματικότητά τους τόσο ως προς το ασύλληπτο όσο και ως προς τη διατήρηση της «υπόληψής» τους (ως προς την αποτελεσματικότητα!) στα τυφλά μάτια της κοινής γνώμης.

Κοντολογίς, τα σκάνδαλα και η δήθεν «κάθαρση» είναι το ψευδές άλλοθι μιας κοινωνίας που έχει αποδεχθεί όλα τα χτυπήματα, ακόμη κι αυτά κάτω από τη ζώνη. Είναι ευνόητο ότι σε μία τέτοια ζούγκλα όπου επικρατεί ο νόμος του ισχυρότερου (κι αυτό είναι το μέγα σκάνδαλο), τα σκάνδαλα θα αναπαράγονται διαρκώς. Γι’ αυτό στην κυρίαρχη ιδεολογία και ειδησεογραφία η πραγματική ιστορία και οι αιτίες της συγχέονται με τις ανεκδοτολογικές ιστορίες. Γι αυτό και στο νέο σκάνδαλο οι προβολείς έχουν στραφεί όχι στο «τι συνέβη», αλλά πάνω στους «προστατευόμενους μάρτυρες». Δηλαδή στην κατατρομοκράτησή τους. Σε λίγο οι τηλεοπτικοί προβολείς θα πέσουν και πάνω στα μάτια των τηλεθεατών τυφλώνοντάς τους, ώσπου να αποδεχθούν ότι «σκάνδαλα δεν υπάρχουν» ή ότι τίποτα δεν γίνεται! Η μεγάλη αλλαγή εξοστρακίζεται και απομένει η ακινησία, η υποκρισία και η απογοήτευση. Έτσι, τα σκάνδαλα όμορφα "καίγονται"!