Το “αγαπημένο παιδί”.
Το “success story” του Αλέξη Τσίπρα
Ανδρέας Βελισσάριος
Τρία χρόνια και κάτι μέρες συμπληρώνονται από τότε που το “αγαπημένο παιδί” Αλέξης Τσίπρας και η παρέα του Μαξίμου έστελνε τον λαό στις κάλπες για να αποφασίσει για το ήδη προδιαγεγραμμένο μέλλον του…! Ένα ιουλιανό αφήγημα υπό τον εξουθενωτικό ήλιο της μνημονιακής ερήμου. Μια ιστορική ευκαιρία του καταπιεσμένου -για χρόνια- λαού να αντισταθεί και να βροντοφωνάξει ένα ηχηρό “ΟΧΙ” προκαλώντας δυνατούς κραδασμούς στα σαθρά θεμέλια της άχαρης και σκληρής Ε.Ε των δύο ταχυτήτων. Η ήττα του ’15 και η “προδοσία” της κυβέρνησης Σύριζα-Ανέλ, ένα πικρόχολο αφήγημα μεμψιμοιρίας και έντονης πικρίας και ανάλυσης για πολλούς αρθρογράφους. Το δημοψήφισμα του 15 αποτελεί το σημείο εκείνο όπου ένας ιστορικός κύκλος κλείνει και ανοίγει ένας άλλος δυσχερέστερος…
«Ο Τσίπρας το οδήγησε μέχρι εκεί που μπορούσε να το πάει, έχοντας συναίσθηση της ευθύνης για ό,τι είχε υποσχεθεί στον ελληνικό λαό αλλά και της ευθύνης μπροστά στο διακύβευμα. Γι’ αυτό δεν δέχομαι τις κατηγορίες περί προδοσίας και εξαπάτησης. Δεν είχε άλλα στο μυαλό του και άλλα έκανε, δεν είπε ψέματα, δεν οπισθοχώρησε. Πάλεψε να διαχειριστεί μια σκληρή, αμετακίνητη κατάσταση που ορθώθηκε μπροστά του άκρως απειλητική. Ναι, αγωνίστηκε όσο καλύτερα μπορούσε έχοντας απόλυτα συναίσθηση της επικίνδυνης κατάστασης. Και στην τελευταία πρόταση συμφωνίας από τους δανειστές, στο εκβιαστικό take it or leave it πάλεψε όσο άντεξε.Είχε πάρει καθαρή εντολή δικαιότερης συμφωνίας, όχι εντολή ρήξης ή εξόδου από την Ευρώπη ή το ευρώ. Το ερώτημα του δημοψηφίσματος ήταν σαφές “συμφωνείτε με την πρόταση των δανειστών;”. Στηριζόμενος στο κρυστάλλινο όχι του ελληνικού λαού επέστρεψε με μια συμφωνία που ήταν μακριά από αυτό που οραματιζόταν αρχικά. Έκανε έναν συμβιβασμό, όχι όμως ταπεινωτικό. Έναν συμβιβασμό που πίστευε ότι είχε προοπτική. Να οδηγήσει τελικά στο τέλος της ηγεμονίας των ισχυρών, στο τέλος της παράλογης λιτότητας».
Αυτά δήλωσε η Μπέτυ Μπαζιάνα (σύζυγος Αλ. Τσίπρα) για τα γεγονότα του ’15. Δεν ξέρω πραγματικά από που να πιαστώ και τι να σχολιάσω, και αν αξίζει φυσικά να το κάνω…! Ίσως ζούμε σε κάποιο παράλληλο σύμπαν που αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά τις ερμηνείες των λέξεων “μεταστροφή”, “λιτότητα”, “μνημόνιο”, και κυρίως “Αριστερά”. Το κωμικοτραγικό θρασύ διήγημα και τα κροκοδείλια δάκρυα της κυρίας Μπαζιάνα μόνο αισθήματα οργής μπορούν να προκαλέσουν σε μια αλυσοδεμένη επ’αόριστον, με μνημόνια και πακέτα λιτότητας, εργατική τάξη. Η ηγεμονία των ισχυρών και η παράλογη λιτότητα που ισχυρίζεται πως έλαβε τέλος η σύζυγος του πρωθυπουργού δεν συνέβη και δεν πρόκειται να συμβεί μιας και αυτές είναι οι κυριαρχικές αξίες και δομές του (ακραίου) φιλελευθερισμού.
Ο Αλέξης Τσίπρας, όσο και αν κάποιες μικρές μονάδες του σύγχρονου μικροαστισμού εθελοτυφλούν ή τρέφουν ακόμα αυταπάτες περί διάσωσης και εξόδου από την κρίση, αποτελεί το λειτουργικότερο πιόνι στην σκακιέρα των δανειστών, του ΔΝΤ, και ευρύτερα του κεφαλαίου για την εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων. Από το ’15 ήταν εμφανής η πολιτική διολίσθηση του Σύριζα με την πορεία του να διαγράφεται τελεσίδικα προδιαγεγραμμένη στην λήψη και άριστη εφαρμογή ενός νέου “πακέτου διάσωσης” με πολλά αγκάθια να το περικλείουν.
Ένα πακέτο διάσωσης που 1) μονιμοποίησε τον ΕΝΦΙΑ (τον οποίο θα καταργούσε ο Αλέξης με ένα νόμο), 2) με τα όρια συνταξιοδότησης να αυξάνονται προοδευτικά (με το νέο Μνημόνιο κατά 2 έτη από το ’21), ενώ 3) κύριες και επικουρικές θα υποστούν μείωση 18%, στις ήδη πολλαπλές μειώσεις των τελευταίων χρόνων, από τον Δεκέμβριο του ’18 (θεωρείται αδιαπραγμάτευτο ότι για 10+ έτη δεν θα σημειωθεί καμία αύξηση). Το ασφαλιστικό σύστημα έχει καταρρεύσει, δημιουργώντας συνεχώς μαύρες τρύπες τεράστιων οφειλών προς συνταξιούχους και ασφαλισμένους. Αυτό είναι ένα μικρό μέρος από το αφήγημα της πιπίλας της “εξόδου από τα μνημόνια” που μας βομβαρδίζει ακατάπαυστα το τρίπτυχο Σύριζα-Ανέλ-Media.
Ο Αλέξης Τσίπρας, παρέα με όλους τους “αριστερούς” πρωτεργάτες του εγχειρήματος της “καθαρής εξόδου” που ακούν στο όνομα Κατρούγκαλος, Αξιόγλου, Τσακαλώτος, Δραγασάκης κατάφερε σε αυτά 3 χρόνια διακυβέρνησης να μην ανοίξει ρουθούνι (να το πω εκλαικευμένα) παιρνώντας τα πιο δυσβάσταχτα και σκληρά μέτρα σε μια ισοπεδωμένη, χωρίς συνοχή, κοινωνία. Μερικά από αυτά είναι 1) οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί, λαϊκών περιουσιών κατά βάση, που εφαρμόστηκαν καθολικά από την κυβέρνηση με τα σπίτια του απλού κόσμου να “σπάνε”, να τιτλοποιούνται, και να κατευθύνονται μέσω εξευτελιστικών “προσφορών” σε κερδοσκοπικά funds και τράπεζες. 2) Ανυπαρξία συλλογικών συμβάσεων, με την αδήλωτη μαύρη εργασία να οργιάζει ειδικά σε νεαρές ηλικίες. 3) Παροδικά προγράμματα εκμετάλλευσης της εργασίας με μισθούς πείνας και εξαντλητικά ωράρια που ωραιοποιούν λίγο τους υψηλούς δείκτες ανεργίας. 4) Part-time απασχόληση σε ένα πρόχειρα χτισμένο σε σαθρά θεμέλια εργασιακό περιβάλλον που θυμίζει μεσαίωνα.
Αυτή είναι η μίζερη κατάσταση που συνεχίζει να διαμορφώνει υπό σκληρότερους όρους η κυβέρνηση Σύριζα-Ανέλ. Οι μεταρρυθμίσεις εμπλουτισμένες από ένα “νέο πακέτο μέτρων” που διαμορφώθηκε στις Βρυξέλλες συνεχίζει να σέρνει το λαό στον βούρκο των μνημονίων και της λιτότητας (Νέο μνημόνιο. Τα περίπου 20 δισ. ευρώ “μαξιλάρι”, που περίσσεψαν από την τελευταία κεφαλαιακή “ένεση” προς το εγχώριο τραπεζικό σύστημα και μπορούν να εκταμιευθούν από τον ESM, ως “γέφυρα” για τη σταδιακή πρόσβαση στις αγορές συνοδεύονται από νέα σκληρά μέτρα).
Τα βασικά σημεία του νέου μνημονίου είναι τα εξής:
Σκληρή και ισχυρή εποπτεία τα επόμενα χρόνια (δεσμεύονται και οι επόμενες κυβερνήσεις)
Ιδιωτικοποιήσεις: ΔΕΣΦΑ, ΕΛΠΕ, Μαρίνα του Αλίμου, Εγνατία, ΔΕΠΑ Εμπορίου, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, περιφερειακά λιμάνια Αλεξανδρούπολης, Καβάλας, Ηγουμενίτσας, Κέρκυρας, Δίκτυο ΔΕΠΑ, μεταφορά σταδίου ΟΑΚΑ στο υπερταμείο, αναδιάρθρωση ΕΤΑΔ.
Μείωση κύριων και επικουρικών συντάξεων από 1ης Ιανουαρίου ’19.
Νέες σταδιακές μειώσεις σε μισθούς από το ’19.
Μείωση αφορολογήτου ποσού από 1ης Ιανουαρίου ’20.
Εξίσωση των αντικειμενικών τιμών των ακινήτων με τις εμπορικές τιμές.
Εφαρμογή σχεδίου δράσης για τα αφερέγγυα νοικοκυριά με στόχο την εξάλειψη των καθυστερημένων περιπτώσεων
Αδειες «fast track» για επενδύσεις.
Τέταρτη αξιολόγηση.
Είναι προφανές πως ΕΝΦΙΑ, κατάργηση ΕΚΑΣ, προκαταβολή φόρου 100%, άνιση κατανομή φορολογικών συντελεστών και βαρών στα νησιά, ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί, πρόσθετοι φόροι σε λογαριασμούς ΔΕΚΟ (ΕΡΤ, δήμοι, κτλ), υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα για τα οποία έχει δεσμευτεί η χώρα, ήτοι 3,5% του ΑΕΠ έως το 2022 και 2,2% μεσοσταθμικά έως το 2060 διατηρούνται κανονικά! Ο Αλέξης Τσίπρας βαθμολογήθηκε με άριστα τόσο εγχώρια (ΣΕΒ,εργοδότες) όσο και στο εξωτερικό συμπλέοντας με τις ιμπεριαλιστικές πολιτικές των ΗΠΑ, Ρωσία, και Κίνα. Το σφράγισμα του τριμερούς ενεργειακού project μεταξύ Ισραήλ-Αιγύπτου-Ελλάδας για το “οικόπεδο 11 της κυπριακής ΑΟΖ” υπό την επιτήρηση του ΝΑΤΟ, η “λύση” του Μακεδονικού με τα Σκόπια να προστίθενται σταδιακά στην λίστα των μελών του ΝΑΤΟ ισχυροποιώντας περαιτέρω την παρουσία του και τα συμφέροντα του (ΝΑΤΟ) στα Βαλκάνια, η συνάντηση Τσίπρα-Τραμπ στον Λευκό Οίκο για το κλείσιμο της συμφωνίας ισχυροποίησης και εκσυγχρονισμού των ελληνικών οπλικών συστημάτων και εξοπλισμών, οι γραβάτες και οι βαρύγδουπες δηλώσεις αποκωδικοποιούν πλήρως τον τίτλο που τοποθέτησα στο κείμενο. Ο καρεκλοκενταυρισμός του Σύριζα τον έχει μετατρέψει στον ιδανικότερο σύμμαχο της αστικής τάξης, προσφέροντας πολύτιμες υπηρεσίες στο σύστημα για την ανάκαμψη της κερδοφορίας του κεφαλαίου, τέτοιες που ο Κυριάκος Μητσοτάκης φαίνεται “μικρός” πολιτικά ώστε να τον αντι(από)καταστήσει επάξια.
Αυτό είναι το νέο “success story” του Aλέξη Τσίπρα …
Πηγή:
http://www.nostimonimar.gr/
