.jpg)
Μερικές από τις ερωτήσεις και απαντήσεις από τη Συνέντευξη Τύπου του Αλέξη Τσίπρα..Παναγής Γαλιατσάτος (Καθημερινή): κ. Πρόεδρε επιτρέψτε μου να επαναλάβω την ερώτησή μου της περασμένης εβδομάδας. Εφ’ όσον ως κυβέρνηση βρεθείτε αντιμέτωπος με τους, όπως τους περιγράψατε, «άγρια συμμορία με τα λευκά κολάρα» και εφόσον βρεθείτε απέναντι στο ενδεχόμενο, το οποίο είναι πολύ πρόσφατο το είδαμε πριν μια εβδομάδα στην Κύπρο, να δεχθείτε έναν ανάλογο εκβιασμό άρσης χρηματοδότησης από την ΕΚΤ και τέτοια, υπάρχει κάποιο εναλλακτικό σχέδιο; Λέτε ότι θα πείτε ΟΧΙ, υπάρχει κάποιο εναλλακτικό σχέδιο για το τι θα κάνει η κυβέρνησή σας σε εκείνη την περίπτωση;
Αλ. Τσίπρας: Εναλλακτικό ως προς τι κ. Γαλιατσάτο; Γιατί το εναλλακτικό είναι εναλλακτικό έναντι κάποιου άλλου. Έναντι του σχεδίου που έχει σήμερα η ελληνική κυβέρνηση; Μα η κυβέρνηση σήμερα έχει ένα και μοναδικό σχέδιο, το μνημόνιο. Δεν υπάρχει διαπραγμάτευση, υπάρχει πλήρης αποδοχή. Το δικό μας σχέδιο είναι το εναλλακτικό σε αυτό που κάνει σήμερα η κυβέρνηση.
Αν με ρωτάτε όμως – γιατί είναι ειλικρινής η αντερώτησή μου δεν κρύβει προσπάθεια να αποφύγω την ουσία της ερώτησή σας – αν με ρωτάτε πως θα μπορέσουμε να αντέξουμε τους εκβιασμούς για άρση της χρηματοδότησης του τραπεζικού συστήματος, είναι κάτι που εμείς από την πρώτη στιγμή έχουμε πει ότι, όλο αυτό το διάστημα δουλεύουμε και επεξεργαζόμαστε σενάρια πάνω στα οποία θα οικοδομήσουμε και τη διαπραγματευτική μας τακτική, αλλά και τις δυνατότητες εκείνες ελιγμών που θα ενισχύσουν τη διαπραγματευτική μας δύναμη με στους εταίρους, σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές.
Διότι, εμείς θεωρούμε ως δεδομένο ότι θα υπάρξουν εκβιασμοί. Θεωρούμε ως δεδομένο ότι οι εταίροι μας και κυρίως αυτοί που σήμερα έχουν ηγεμονία, δεν πρόκειται να αποδεχτούν τη συντριπτική ήττα της στρατηγικής τους.
Γι’ αυτό λοιπόν επιδιώκουμε και έχουμε ένα σχέδιο συνεργασίας με τις χώρες του Νότου, γι’ αυτό θεωρούμε τραγικό το γεγονός ότι στην περίπτωση της Κύπρου, η Κύπρος αφέθηκε τραγική μόνη, από την ελληνική κυβέρνηση πρωτίστως αλλά και από τις άλλες κυβερνήσεις του Νότου. Και πιστεύουμε ότι αυτές οι συμμαχίες δεν χτίζονται από τη μία μέρα στην άλλη, χρειάζεται μια ιδιαίτερη προετοιμασία και προεργασία για να οικοδομηθούν.
Πιστεύουμε, επίσης, ότι υπάρχουν τρεις σημαντικές προϋποθέσεις για να πετύχει μια σκληρή διαπραγμάτευση, που κατά τη δική μας άποψη είναι σύγκρουση. Δεν είναι μια συζήτηση σε ένα ευχάριστο περιβάλλον. Αυτές οι τρεις προϋποθέσεις είναι: πρώτον, η κυβέρνηση που θα ηγείται αυτής της διαδικασίας να είναι αποφασισμένη και να πιστεύει ότι θα κερδίσει. Δεύτερον, ο λαός, η πλειοψηφία του λαού να είναι αποφασισμένος και να στηρίζει αυτή την προσπάθεια. Και τρίτον, να έχουν προετοιμαστεί κατάλληλες συμμαχίες, ώστε ο συσχετισμός δύναμης να μην είναι απόλυτα αρνητικός.
Στην Κύπρο είδαμε ότι, από αυτές τις τρεις σημαντικές προϋποθέσεις μόνο μία υπήρχε, η αποφασιστικότητα του λαού να μη δεχθεί αυτή την τραγική εξέλιξη. Δεν υπήρχε ούτε μια κυβέρνηση αποφασισμένη, ούτε η κατάλληλη προετοιμασία συμμαχιών.
Και πρέπει να σας πω ότι, και οι τρεις αυτές προϋποθέσεις πρέπει να πληρούνται για να έχουμε θετικό αποτέλεσμα. Διότι αν εμείς βρεθούμε στην κυβέρνηση, και είμαστε αποφασισμένοι, αλλά αν δεν έχουμε ένα λαό να μας στηρίζει στις επιλογές μας και πιστέψει ο λαός ότι είναι μια απλή υπόθεση και ότι με μια απλή διαδικασία ξεμπέρδεψε… Δεν είναι απλά τα πράγματα. Και, βεβαίως, αν δεν έχουμε προετοιμάσει το έδαφος, ώστε να βρεθούμε απελπιστικά μόνοι σε αυτό το πεδίο της μάχης, νομίζω ότι σε αυτή την κατεύθυνση πρέπει να γίνουν πολύ σημαντικά βήματα το επόμενο διάστημα.
- Βαγγέλης Παπαδημητρίου (ΕΡΑ): κ. Πρόεδρε θα ήθελα να μου επιτρέψετε να αναφερθώ σε ένα ζήτημα του οποίου, όπως λένε οι τεχνοκράτες τουλάχιστον, η εξέλιξη σήμερα ενδεχομένως μπορεί να κρίνει εν πολλοίς και το μέλλον της εθνικής οικονομίας. Και αναφέρομαι στην αντίδραση – τουλάχιστον έτσι εμφανίζεται η τρόικα – στην ενοποίηση της Εθνικής Τράπεζας με τη Eurobank. Πολλοί πιστεύουν ότι οι ευρωπαίοι εταίροι ή το ΔΝΤ θέλουν να ελέγξουν τις δυο τράπεζες και προοπτικώς να περάσουν – τουλάχιστον αυτό λέει το σενάριό τους – σε ξένα χέρια, με ό,τι αυτό συνεπάγεται και για την εθνική οικονομία, αλλά και για το μέλλον των τραπεζών. Ποια είναι η άποψή σας, τι πιστεύετε ότι πρέπει να γίνει και τι νομίζετε ότι πραγματικά συμβαίνει;
Αλ. Τσίπρας: Εμείς θεωρούμε ότι άμεσα πρέπει όσες τράπεζες χρηματοδοτούνται από το ΤΧΣ να περάσουν υπό τον δημόσιο έλεγχο και να αλλάξουν οι διοικήσεις τους. Και βεβαίως αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να ακολουθηθεί μια εντελώς τραπεζική πολιτική – και μετά την ανακεφαλαιοποίηση η οποία είναι απαραίτητο να γίνει – μια πολιτική στήριξης της οικονομίας και των κοινωνικών αναγκών.
Γιατί εμείς δεν μπορούμε να κατανοήσουμε πώς γίνεται αυτές οι τράπεζες να ανακεφαλαιοποιούνται για τα επισφαλή τους δάνεια, για τα κόκκινα δάνεια, και την ίδια στιγμή να συνεχίζουν να κυνηγάνε νοικοκυριά, να κυνηγάνε αυτοαπασχολούμενους, ελεύθερους επαγγελματίες, ζητώντας στο ακέραιο τις επισφαλείς για αυτές απαιτήσεις χάριν των οποίων οδηγήθηκαν στην ανακεφαλαιοποίηση.
Άρα, ανακεφαλαιοποίηση, τράπεζες υπό δημόσιο έλεγχο, νέες διοικήσεις και άμεσα αυτό που εμείς ονομάζουμε νέα σεισάχθεια, δηλαδή μερική διαγραφή χρεών ή, να το πω καλύτερα, αναπροσαρμογή των δανείων, ρύθμιση των δανείων ώστε ο καθένας, η καθεμιά να ρυθμίσει το δάνειό του με βάση τις νέες αποδοχές του έχει μετά τις περικοπές που έχει δεχθεί το εισόδημα από τη μνημονιακή λαίλαπα.
Ξέρετε, αυτό δεν είναι μια επιλογή που θα ανακουφίσει μόνο την κοινωνία, τα νοικοκυριά, θα δώσει τη δυνατότητα σε κάποιες μικρομεσαίες επιχειρήσεις να μη βάλουν λουκέτο στα μαγαζιά τους, άρα θα μπορέσει να σταθεροποιήσει την οικονομία. Αυτή θα είναι και μια επιλογή που θα οδηγήσει σε μια υγιή πορεία και το ίδιο το τραπεζικό σύστημα.
Αυτή είναι η δική μας θέση, η δική μας στάση. Από εκεί και πέρα, το τι σκοπούς έχει η τρόικα και το πώς αυτοί οι σκοποί εναλλάσσονται μέρα με τη μέρα, αυτό είναι κάτι το οποίο κι εσείς νομίζω θα πρέπει να προβληματιστείτε. Εγώ είμαι ιδιαίτερα προβληματισμένος μετά τις τελευταίες εξελίξεις.
Ειλικρινά σας λέω, δεν είχαμε προβλέψει ότι θα υπάρξει αυτή η ραγδαία αλλαγή στρατηγικής. Και ότι θα περάσουμε σε ένα νέο στάδιο, το στάδιο της διαδικασίας διάσωσης μέσα από τα κουρέματα των καταθέσεων, κάτι το οποίο ειλικρινά δεν είχαμε εκτιμήσει ότι θα συμβεί και μάλιστα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Βλέπετε ότι η κρίση είναι τόσο έντονη που έχει εκπλήξεις και, θα ήθελα να πω, αυτή η αλλαγή στρατηγικής δεν σηματοδοτεί την κυριαρχία και την κηδεμονία της Γερμανίας ή των τραπεζών πάνω στην τιθάσευση της κρίσης. Ίσα – ίσα σηματοδοτεί τα στρατηγικά της αδιέξοδα. Η κρίση βαθαίνει, γίνεται ολοένα και πιο απειλητική, γι’ αυτό και αναγκάζονται να επιλέξουν αυτοκαταστροφικές επιλογές.
- Αννέτα Καββαδία: κ. Πρόεδρε, με βάση τα ευρήματα των τελευταίων δημοσκοπήσεων, αυτό που καταδεικνύεται είναι ότι ενισχύεται στην κοινή γνώμη το κλίμα ευρωσκεπτικισμού και ταυτοχρόνως μειώνεται όλων όσοι λένε στο ευρώ πάση θυσία. Αυτά τα ευρήματα σας κάνουν, ενδεχομένως, να αναθεωρήσετε κάπου τη στρατηγική σας, με δεδομένο ότι είναι κοινό μυστικό ότι στο εσωτερικό του κόμματός σας, υπάρχουν φωνές που αυτόν τον ευρωσκεπτικισμό τον έχουν κάνει σημαία;
Αλ. Τσίπρας: Δεν ξέρω τι εννοείτε ότι «έχουν κάνει σημαία τον ευρωσκεπτικισμό», διότι οι δικές μας σημαίες δεν προσδιορίζονται από την αντίθεσή μας σε κάτι, δεν ετεροπροσδιορίζονται οι δικές μας σημαίες, αλλά πρέπει να σας πω το εξής. Ο ευρωσκεπτικισμός είναι μια απολύτως φυσιολογική εξέλιξη. Δεν αφορά το ΣΥΡΙΖΑ, αφορά όλη την κοινωνία.
Προσωπική μου άποψη είναι ότι το κυρίαρχο αφήγημα για την Ευρώπη, μετά τις τελευταίες εξελίξεις, κλονίζεται. Η Ευρώπη δεν είναι η Ευρώπη που γνωρίζαμε τη δεκαετία του 80, τη δεκαετία του 90. Να το πω διαφορετικά. Ανεξάρτητα από τις εκτιμήσεις που έχει ο κάθε πολιτικός χώρος για την Ευρώπη, αυτό που προσλαμβάνει, που αισθάνεται ο μέσος Έλληνας πολίτης δεν είναι το ίδιο. Μέχρι πρότινος με το άκουσμα Ευρώπη, Ε.Ε, αισθανόταν ασφάλεια, σιγουριά, ευημερία, προοπτική, ανάπτυξη. Σήμερα, νομίζω, αυτές οι πολύ ευχάριστες έννοιες έχουν αντικατασταθεί από δυσάρεστες έννοιες. Φόβος, ανασφάλεια. Το φάσμα και η απειλή της χρεοκοπίας δεν είναι κάτι που αφορά σήμερα μόνο την Ελλάδα, αφορά τις περισσότερες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου.
Και βεβαίως, μετά την εξέλιξη στην Κύπρο, οφείλω να σας ομολογήσω ότι κλονίζονται δυο πολύ σταθερές αξίες της ελληνικής κοινωνίας. Η πρώτη αφορά την ασφάλεια των καταθέσεων και η δεύτερη αφορά κάτι που έχει να κάνει με τη συνείδηση του μέσου Έλληνα, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί μετά την εισβολή και κατοχή στην Κύπρο, της εθνικής σταθερότητας, επιτρέψτε μου την έκφραση.
Ως εκ τούτου, ο ευρωσκεπτικισμός πιστεύω θα είναι κάτι το οποίο θα γίνει απολύτως πλειοψηφικό, και δικαίως, το επόμενο διάστημα στην ελληνική κοινωνία.
Αλλά εμείς πρέπει να το ξεκαθαρίσουμε, εμείς από την αρχή ήμασταν ευρωσκεπτικιστές. Ακριβώς επειδή ήμασταν οπαδοί της ιδέας του αληθινού ευρωπαϊσμού, την αλληλεγγύης, της Ευρώπης των λαών, της Ευρώπης των κοινωνικών αναγκών και όχι της Ευρώπης των αγορών.
Αυτοί που σήμερα ηγούνται της Ευρώπης, δυστυχώς, την οδηγούν σε αδιέξοδα. Αυτοί που σήμερα ηγούνται της Ευρώπης έχουν μια καθαρά αντιευρωπαϊκή, κατ’ εμάς, στρατηγική. Οδηγούμαστε σε μια Ευρώπη υπό την ηγεμονία τη χρηματοπιστωτικού συστήματος και υπό την γερμανική ηγεμονία. Αυτή δεν μπορεί να είναι η Ευρώπη που ονειρεύτηκαν οι λαοί. Με αυτή την έννοια πρέπει να επαναθεμελιώσουμε την Ευρώπη και αυτός είναι ο στόχος μας.
Τώρα, σε σχέση με το περιβόητο πια ζήτημα του νομίσματος. Επειδή είμαστε ένας πολιτικός χώρος που – γι’ αυτό εγώ αισθάνομαι περήφανος, δεν θεωρώ ότι είναι μειονέκτημά μας – διεξάγεται μια έντονη συζήτηση, μια συζήτηση η οποία δεν στερείται βάσης και διεξάγεται χωρίς ταμπού, εμείς δεν κρύβουμε τις απόψεις, τις θέσεις, τις τοποθετήσεις. Ίσως αυτή η συζήτηση θα έπρεπε να διεξάγεται σε όλα τα πολιτικά κόμματα. Για το θέμα του ευρώ έχουμε πάρει πολύ συγκεκριμένες και προσεγμένες τοποθετήσεις από την αρχή, οι οποίες βρίσκονται στα ντοκουμέντα μας, στις συνεδριακές αποφάσεις. Πάρα πολύ προσεγμένες τοποθετήσεις. Και θα σας πω τη θέση του κόμματός μας για το ευρώ.
Δεν αποτελεί επίκεντρο της πολιτικής μας το νόμισμα. Το βασικό δίλλημα που έχουμε μπροστά μας δεν είναι με ποιο νόμισμα θα έχουμε λιτότητα, αλλά αν θα έχουμε λιτότητα ή όχι.
Γιατί ξέρουμε και βλέπουμε. Είμαστε σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία και δεν υπάρχουν γειτονικές χώρες μονάχα στο ευρώ, υπάρχουν και
γειτονικές χώρες εκτός ευρώ που και εκεί βλέπουμε ότι ακολουθούνται πολιτικές λιτότητας καταστροφικές.
Για μας λοιπόν το καταστροφικό διακύβευμα, το βασικό μας μέλημα είναι να αποκρούσουμε τη λιτότητα.
Λέμε λοιπόν πολύ ξεκάθαρα ότι στόχος μας είναι να σώσουμε την Ελλάδα μέσα στην ευρωζώνη. Στόχος μας είναι να σώσουμε την Ελλάδα μέσα στο ευρώ. Όχι να σώσουμε το ευρώ στην Ελλάδα. Κι όχι να σώσουμε το ευρώ στην Ελλάδα πάση θυσία όπως μας λένε τώρα τελευταία.
Ξέρετε τι υποκρύπτει αυτό το πάση θυσία; Δεν υποκρύπτει το πάση θυσία στο νόμισμα. Υποκρύπτει το πάση θυσία στο μνημόνιο. Το πάση θυσία σ’ αυτές τις πολιτικές.
Εμείς λοιπόν θα επαναλάβουμε, το είπα μάλιστα και προεκλογικά και κάποιοι θεώρησαν ότι αυτό μας στοίχισε την εκλογική νίκη, εμείς ποτέ δεν πιστεύουμε ότι όταν κανείς λέει την αλήθεια υφίσταται συνέπειες, ο κόσμος δεν είναι χαζός, καταλαβαίνει τι γίνεται.. Το είπα λίγες μέρες πριν τις εκλογές σε μια συνέντευξη μου στη δημόσια τηλεόραση, ότι για μας είναι ανατριχιαστικό να λέμε πάση θυσία. Τι θα πει πάση θυσία; Πάση θυσία θα πει η ανεργία να φτάσεις το 60%; Πού υπάρχουν όρια; Πάση θυσία θα πει να ξεπουλήσουμε το δημόσιο πλούτο πιο χαμηλά και από τα 9 δις αποτίμησης έναντι των 50 που είχε γίνει στο πρώτο μνημόνιο; Τι θα πει πάση θυσία;
Θα πει αυτό που είχε πει κάποτε ένας υπουργός της κυβέρνησης Παπανδρέου που σήμερα δεν βρίσκεται στην πολιτική ζωή του τόπου, αλλά που συνεχίζει να παρεμβαίνει με γραφικούς χαρακτήρα παρεμβάσεις κάθε φορά, ότι δεν υπάρχουν κόκκινες γραμμές. Τις κόκκινες γραμμές τις βάζει ο ισχυρός. Ε λοιπόν αυτό τον ρεαλισμό εμείς δεν τον αποδεχόμαστε.
Εμείς έχουμε σχέδιο ισχυρής διαπραγμάτευσης προκειμένου να σωθεί η παρτίδα.
Πολλές φορές έχω πει ότι αυτή η συζήτηση διεξάγεται με λάθος όρους. Για μας η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, η έξοδος δηλαδή από το κοινό νόμισμα, θα είναι μια εξέλιξη η οποία δεν θα αφορά μόνο την Ελλάδα. Αλλά είναι σαν να βρισκόμαστε –επιτρέψτε μου μια παρομοίωση- σ΄ένα κτίριο το οποίο έχει πάρει φωτιά και μας λένε ότι η λύση είναι να πάμε από το κλιμακοστάσιο. Προφανώς άμα καεί το κτίριο, θα τρέξουμε στο κλιμακοστάσιο να σωθούμε. Εμείς όμως θέλουμε να σβήσουμε τη φωτιά. Γι αυτό η επιλογή μας δεν είναι το κλιμακοστάσιο, αλλά η πυρόσβεση. Το κλιμακοστάσιο είναι η λύση έκτακτης ανάγκης για να σωθούμε. Αυτό θα είναι. Αυτό θα είναι η επιστροφή στο νόμισμα το εθνικό και για τους Έλληνες και για Ιταλούς και για τους Ισπανούς και για τους Κύπριους, εάν η καταστροφή είναι μη αναστρέψιμη.
Εμείς όμως διεκδικούμε να μπει ο λαός μπροστά προκειμένου να την αποτρέψουμε την καταστροφή. Και είμαστε βέβαιοι ότι έχουμε όπλα για να την αποτρέψουμε την καταστροφή. Κι αν θέλετε, δεν έχει δοκιμαστεί τρία χρόνια τώρα που έχει ξεκινήσει αυτή η συζήτηση. Δεν έχει δοκιμαστεί η εφαρμογή στην πράξη των εκβιασμών και των απειλών των εταίρων σε σχέση με το ζήτημα του ευρώ ή της χρηματοδότησης ακόμα.
Ακόμα και στην Κύπρο, που σε τελική ανάλυση ήταν η πιο δόκιμη για τους δανειστές μας περίπτωση, υπό την έννοια ότι είναι μια μικρή οικονομία η Κύπρος και θα μπορούσαν ίσως πιο εύκολα να αντιμετωπίσουν το ντόμινο που θα δημιουργούνταν από μια απευκταία εξέλιξη, ακόμα και εκεί δεν έκαναν πράξη τις απειλές τους. Όταν η κυπριακή Βουλή είπε όχι, την επόμενη μέρα δεν έκλεισαν τη χρηματοδότηση. Έβαλαν χρονοδιάγραμμα εκβιασμού προκειμένου από το όχι να πάνε στο ναι με εκβιασμούς και με πιέσεις. Δεν είδαμε πουθενά να δοκιμάζεται η πραγματοποίηση της απειλής, πουθενά να πραγματοποιείται η απειλή.
Άρα λοιπόν για μας είναι σαφές ότι βρισκόμαστε σ΄ ένα πλαίσιο ενός εκβιασμού, βρισκόμαστε στη μέση ενός πολέμου. Ο πόλεμος αυτός έχει και γεωπολιτικά χαρακτηριστικά. Έχει και χαρακτηριστικά νομισματικού πολέμου. Δεν αφορά μόνο την Ελλάδα. Αφορά μια ευρύτερη περιοχή. Και ο στόχος μας είναι να κερδίσουμε τον πόλεμο, όχι να εξασφαλίσουμε την οδό διαφυγής, αφού χάσουμε τον πόλεμο. Στόχος μας είναι να τον κερδίσουμε τον πόλεμο.