O Θαυμαστός καινούργιος [;] κόσμος..

ΔΙΑ­ΨΕΥ­ΔΟΥΝ ΚΟΥ­ΡΕ­ΜΑ ΚΑ­ΤΑ­ΘΕ­ΣΕΩΝ ΚΑΙ ΣΤΗ ΧΩ­ΡΑ ΜΑΣ ..



Η δια­πραγ­μά­τευ­ση ο­δη­γεί σε κα­τα­στρο­φή, προ­σπα­θεί να πεί­σει η συ­γκυ­βέρ­νη­ση δεί­χνο­ντας την Κύ­προ. Ψεύ­δε­ται, συ­νει­δη­τά. Έχουν
ή­δη ε­ξαι­ρε­θεί α­πό το κού­ρε­μα οι κα­τα­θέ­σεις μέ­χρι 100.000 ευ­ρώ, ε­νώ έ­χουν δια­σφα­λι­σθεί, με­τά α­πό δια­πραγ­μα­τεύ­σεις με την ε­κεί τρόι­κα, τα χρή­μα­τα
των τα­μείων συ­ντά­ξεων και πρό­νοιας, α­νε­ξάρ­τη­τα α­πό τρά­πε­ζα. Η Κύ­προς κα­τα­στρά­φη­κε α­κα­ριαία και αυ­τοί ε­πι­χαί­ρουν για­τί πι­στεύουν ό­τι δι­καιώ­νε­ται [!] η πο­λι­τι­κή τους ό­τι τα μνη­μό­νια εί­ναι μο­νό­δρο­μος –τό­σο κα­τα­λα­βαί­νου­ν…
Η Κύ­προς, ό­μως, μπο­ρεί να μας βο­η­θή­σει να α­ντι­λη­φθού­με την ε­πεί­γου­σα α­νά­γκη για έ­να ε­θνι­κό σχέ­διο α­νόρ­θω­σης. «Επί τρία χρό­νια», ση­μειώ­νει ο Ν. Ξυ­δά­κης [Κα­θη­με­ρι­νή, 29.03.13], «η χώ­ρα πο­ρεύε­ται με μό­νο σχέ­διο τα μνη­μό­νια [που] σκο­πεύουν πρω­τί­στως στην ε­ξα­σφά­λι­ση των δα­νει­στών. Τα μνη­μό­νια δεν κο­μί­ζουν ό­ρα­μα για τη χώ­ρα», για να το­νί­σει ό­τι ο­φεί­λουν «οι η­γέ­τες, σε ό­λους τους χώ­ρους, να πά­ψουν να κρύ­βο­νται πί­σω α­πό τα μνη­μό­νια των δα­νει­στών, εί­τε ως ά­βου­λοι ε­φαρ­μο­στές εί­τε ως λαύ­ροι ε­νά­ντιοι»!

Μαύ­ρη τρύ­πα

Το ό­ρα­μα της συ­γκυ­βέρ­νη­σης, πά­ντως, μο­νί­μως ταυ­τί­ζε­ται με την υ­λο­ποίη­ση των μέ­τρων που κα­θο­ρί­ζει η τρόι­κα. Έτσι και νέα μέ­τρα θα ε­πι­βλη­θούν, α­νε­ξάρ­τη­τα αν το δια­ψεύ­δουν [Σ. Κε­δί­κο­γλου: «Δεν θα υ­πάρ­ξουν νέα μέ­τρα»], και το χα­ρά­τσι θα συ­νε­χι­στεί μέ­σω της ΔΕ­Η, και α­πο­λύ­σεις στο δη­μό­σιο το­μέα θα έ­χου­με. Ο Αντ. Σα­μα­ράς, που έ­χει ε­ξα­φα­νι­σθεί α­πό την η­μέ­ρα που ξέ­σπα­σε η κρί­ση στην Κύ­προ, προ­σπα­θεί να κα­θη­συ­χά­σει τους φό­βους του με αλ­λε­πάλ­λη­λες συ­σκέ­ψεις ε­νό­ψει της ά­φι­ξης της τρόι­κας [Τρί­τη ή Τε­τάρ­τη].
Η «μαύ­ρη τρύ­πα» σε προϋπο­λο­γι­σμό και έ­σο­δα προ­σεγ­γί­ζει το 1 δισ. ευ­ρώ, αν και το δια­ψεύ­δει ο Γ. Στουρ­νά­ρας -«δεν υ­πάρ­χει μαύ­ρη τρύ­πα στα έ­σο­δα»-, τα ελ­λείμ­μα­τα στα τα­μεία, το χα­ρά­τσι, οι α­πο­λύ­σεις στο δη­μό­σιο εί­ναι οι «εκ­κρε­μό­τη­τες» που πρέ­πει να διευ­θε­τη­θούν, του­λά­χι­στον έως τις 12 Απρι­λίου, ο­πό­τε και το ά­τυ­πο Eurogroup στην Ιρλαν­δία [θα α­πο­φα­σί­σει για τη δό­ση του Μαρ­τίου των 2,8 δισ. και των 6 δισ. ευ­ρώ για το τρί­μη­νο του 2013]. Εί­ναι φα­νε­ρό ό­τι η ε­φαρ­μο­γή του μνη­μο­νίου α­νοί­γει έ­να νέο φαύ­λο κύ­κλο, ό­που κά­θε «α­στο­χία» έρ­χε­ται να «διορ­θω­θεί» με νέα, πιο ε­ξο­ντω­τι­κά μέ­τρα.
Ο πραγ­μα­τι­κός φό­βος του Μα­ξί­μου, ό­μως, εί­ναι μή­πως το κού­ρε­μα των κα­τα­θέ­σεων στην Κύ­προ [στο 37,5% το «κού­ρε­μα» στην Τρά­πε­ζα Κύ­πρου σε κα­τα­θέ­σεις ά­νω των 100.000 ευ­ρώ] πέ­ρα α­πό τις ε­πι­πτώ­σεις στην ελ­λη­νι­κή ύ­φε­ση [α­να­λυ­τές ε­κτι­μούν ό­τι η Κύ­προς θα προ­σθέ­σει α­πό 0,5% έως 1% στην ελ­λη­νι­κή ύ­φε­ση] και τις ελ­λη­νι­κές ε­πι­χει­ρή­σεις που δρα­στη­ριο­ποιού­νται στο νη­σί [Γ. Στουρ­νά­ρας: «Μι­κρές ε­πι­πτώ­σεις θα υ­πάρ­χουν, αλ­λά θα τις α­ντι­με­τω­πί­σου­με»], α­πο­τε­λέ­σει πα­ρά­δειγ­μα και για τη Ελλά­δα.

Φό­βος για τις κα­τα­θέ­σεις

Δη­λα­δή, η τρόι­κα με δι­καιο­λο­γία τον εκ­τρο­χια­σμό του προ­γράμ­μα­τος και τις α­ντι­δρά­σεις της κοι­νω­νίας, να προ­κρί­νει κού­ρε­μα κα­τα­θέ­σεων και ε­δώ. Η διά­ψευ­ση -«κού­ρε­μα των κα­τα­θέ­σεων δεν πρό­κει­ται να γί­νει στη χώ­ρα μας»- α­πό τον Δ. Χατ­ζη­σω­κρά­τη [Αlpha 9.89] γέν­νη­σε με­γα­λύ­τε­ρες α­πο­ρίες. Το πρό­βλη­μα, ό­μως, θα εμ­φα­νι­στεί στις α­να­κε­φα­λαιο­ποιή­σεις των τρα­πε­ζών –α­νε­ξάρ­τη­τα α­πό τις συγ­χω­νεύ­σεις–, μια και θα χρεια­στούν πε­ρισ­σό­τε­ρα χρή­μα­τα κα­θώς συ­νε­χώς διευ­ρύ­νε­ται το χρη­μα­το­δο­τι­κό τους κε­νό. Στό­χος τρόι­κας και συ­γκυ­βέρ­νη­σης εί­ναι η α­πο­φυ­γή ε­πι­πλέ­ον α­να­κε­φα­λαιο­ποίη­σης των τρα­πε­ζών στο μέλ­λον, που θα μπο­ρού­σε να «θί­ξει» κα­τα­θέ­τες και, εκ νέ­ου, ο­μο­λο­γιού­χους.

Αβε­βαιό­τη­τα

Εί­ναι φα­νε­ρό, βέ­βαια, ό­τι σε πε­ρί­πτω­ση κου­ρέ­μα­τος των κα­τα­θέ­σεων η συ­γκυ­βέρ­νη­ση δεν θα α­ντέ­ξει πά­νω α­πό λί­γες ώ­ρες. Η α­νη­συ­χία εί­ναι έκ­δη­λη στο Μα­ξί­μου, α­κό­μα και οι ε­πι­θέ­σεις προς τον ΣυΡι­ζΑ εί­ναι ε­λεγ­χό­με­νες. Θέ­λουν να κρα­τή­σουν χα­μη­λούς τους τό­νους. Την έ­ντο­νη α­νη­συ­χία τους για τις ε­ξε­λί­ξεις ε­ξέ­φρα­σαν στη με­τα­ξύ τους συ­νά­ντη­ση και οι Ευ. Βε­νι­ζέ­λος και Φ. Κου­βέ­λης, κα­θώς φέ­ρο­νται να συμ­φώ­νη­σαν ό­τι η κα­τά­στα­ση α­παι­τεί με­γα­λύ­τε­ρη ε­γρή­γορ­ση, κά­τι που δεν ε­πι­δει­κνύει το Μα­ξί­μου. Δη­λα­δή βλέ­πουν πο­λύ… ή­συ­χο τον πρω­θυ­πουρ­γό μπρο­στά στις κα­ται­γι­στι­κές ε­ξε­λί­ξεις στην Κύ­προ, την ε­πι­δεί­νω­ση του ε­σω­τε­ρι­κού πο­λι­τι­κού κλί­μα­τος, αλ­λά και το χρό­νο που έ­χουν να δια­νύ­σουν, ως συ­γκυ­βέρ­νη­ση, μέ­χρι τις γερ­μα­νι­κές ε­κλο­γές [Σε­πτέμ­βριο] που ε­κτι­μούν ό­τι θα λυ­θούν, ως δια μα­γείας, τα προ­βλή­μα­τα!
Οι δύο αρ­χη­γοί της συ­γκυ­βέρ­νη­σης προ­βλέ­πουν σο­βα­ρούς κρα­δα­σμούς στην Ευ­ρω­ζώ­νη, που θα ε­πη­ρεά­σει αρ­νη­τι­κά την πο­ρεία, ό­χι μό­νο της συ­γκυ­βέρ­νη­σης, ε­νώ η συμ­φω­νία τους να μην α­πο­δεχ­θούν το χα­ρά­τσι μέ­σω της ΔΕ­Η δεν α­να­μέ­νε­ται να δια­φο­ρο­ποιή­σει τις κε­ντρι­κές α­πο­φά­σεις. Κά­τι που συ­νέ­βη, σ’ έ­να βαθ­μό, με το σχέ­διο «Αθη­νά», ό­που η Δη­μΑρ ψή­φι­σε «ό­χι», ό­πως και δύο βου­λευ­τές του ΠαΣοΚ [Θ. Τζά­κρη και Θ. Μω­ραΐτης], αλ­λά το σχέ­διο πέ­ρα­σε με 148 υ­πέρ σε 275 πα­ρό­ντες. Εί­ναι φα­νε­ρή η [κοι­νή;] προ­σπά­θεια δια­φο­ρο­ποίη­σής τους α­πό τη ΝΔ, προ­κει­μέ­νου να πεί­σουν ό­τι α­πο­τε­λούν τον προο­δευ­τι­κό πό­λο της συ­γκυ­βέρ­νη­σης –υ­πο­θή­κη για το ά­με­σο μέλ­λον. Ο Ευ. Βε­νι­ζέ­λος, μά­λι­στα, μί­λη­σε και για α­νά­γκη ε­πι­μή­κυν­σης του προ­γράμ­μα­τος προ­σαρ­μο­γής μέ­χρι το 2016, α­πο­δε­χό­με­νος ου­σια­στι­κά ό­τι δεν «βγαί­νει». Ιδιαί­τε­ρη α­να­φο­ρά έ­γι­νε και στις δη­λώ­σεις του ε­πι­κε­φα­λής του Eurogroup, Γε­ρούν Ντάι­σελ­μπλου­μ, που δεν δί­στα­σε να πει ό­τι για τη διά­σω­ση των τρα­πε­ζών πρέ­πει να πλη­ρώ­νουν και οι κα­τα­θέ­τες, ό­τι αυ­τό που έ­γι­νε στην Κύ­προ ή­ταν πρό­βα γε­νι­κό­τε­ρης ε­φαρ­μο­γής για ο­λό­κλη­ρη την Ευ­ρώ­πη. Οι δη­λώ­σεις Β. Σόι­μπλε -«Η Κύ­προς εί­ναι μια πο­λύ ι­διαί­τε­ρη πε­ρί­πτω­ση. Και ε­μείς βρή­κα­με τη σω­στή λύ­ση»-, η α­πο­στα­σιο­ποίη­ση της Α. Μέρ­κε­λ, οι α­πο­στά­σεις της Ε­ΚΤ, α­κό­μα και η α­να­σκευή α­πό τον ί­διο των δη­λώ­σεών του -«η ά­πο­ψη ό­τι ο Βορ­ράς εί­ναι υ­γιής, ε­νώ ο Νό­τος νο­σεί, χρειά­ζε­ται ε­πα­να­δια­τύ­πω­ση. Όλοι βρι­σκό­μα­στε στο ί­διο βα­γό­νι»- δεν πεί­θουν. Η Ευ­ρώ­πη έ­χει ει­σέλ­θει σε κα­τά­στα­ση α­στά­θειας, η α­βε­βαιό­τη­τα κυ­ριαρ­χεί σε ό­λα τα ε­πί­πε­δα: ερ­γα­σία, υ­γεία, κοι­νω­νι­κή πρό­νοια, πλέ­ον και στις κα­τα­θέ­σεις.

Η στά­ση των Γερ­μα­νώ­ν

Υπάρ­χει, ό­μως, ερ­μη­νεία για τις ε­νέρ­γειες του Βε­ρο­λί­νου. Μό­νο υ­πο­θέ­σεις. «Οι Γερ­μα­νοί νιώ­θουν αρ­κε­τά ι­σχυ­ροί και για πρώ­τη φο­ρά με­τά τον πα­γκό­σμιο πό­λε­μο θέ­λουν να ε­πι­βά­λουν τους ό­ρους τους», ση­μειώ­νει ο Αντ. Κα­ρα­κού­σης. Και ο Αντ. Λιά­κος [Βή­μα, 24.03.13] το­νί­ζει ό­τι «μια με­γά­λη οι­κο­νο­μία με αρ­νη­τι­κό ε­πι­τό­κιο και γύ­ρω – γύ­ρω μι­κρές, με τι­μω­ρη­τι­κά ε­πι­τό­κια και α­δυ­να­μία δα­νει­σμού, δεν εί­ναι πρό­βλη­μα, εί­ναι μια νέα πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, μα­κριά α­πό το μο­ντέ­λο μιας ε­νω­μέ­νης Ευ­ρώ­πης, πλη­σιέ­στε­ρα στην ι­δέα μια έμ­με­σης αυ­το­κρα­το­ρίας». Η Νό­τια Ευ­ρώ­πη, συ­νε­χί­ζει ο Αντ. Λιά­κος, «δεν μπο­ρεί να α­ντα­γω­νι­στεί ού­τε τη Γερ­μα­νία ού­τε την Κί­να».
Αυ­τά σε Με­σό­γειο – Νό­τια Ευ­ρώ­πη. Αλλα­γές, ό­μως, προ­ε­τοι­μά­ζο­νται και στο πα­γκό­σμιο παι­χνί­δι. Ήδη οι α­να­δυό­με­νες χώ­ρες Βρα­ζι­λία, Ρω­σία, Ινδία, Κί­να και Νό­τια Αφρι­κή [BRICS] ι­δρύουν α­να­πτυ­ξια­κή τρά­πε­ζα με 50 δισ. δο­λά­ρια κε­φά­λαιο και η Πα­γκό­σμια Τρά­πε­ζα εί­ναι έ­τοι­μη να συ­νερ­γα­στεί μα­ζί της. «Υπάρ­χει μια με­τα­τό­πι­ση ι­σχύος α­πό τον πα­ρα­δο­σια­κό στον α­να­πτυσ­σό­με­νο κό­σμο και αρ­κε­τή γεω­πο­λι­τι­κή α­νη­συ­χία στο δυ­τι­κό κό­σμο για τη με­τα­τό­πι­ση αυ­τή», δη­λώ­νουν νο­τιο­α­φρι­κα­νοί α­ξιω­μα­τού­χοι. Οι κι­νή­σεις της Γερ­μα­νίας, που δια­χρο­νι­κά α­ντι­με­τω­πί­ζει με α­πέχ­θεια τη χρη­μα­τι­στι­κή εκ­δο­χή του κα­πι­τα­λι­σμού -δεν εί­ναι τυ­χαίος ο προ­σα­να­το­λι­σμός της Γερ­μα­νίας στη βα­ριά βιο­μη­χα­νία-, ο­ρι­σμέ­νοι ε­κτι­μούν ό­τι προ­ε­τοι­μά­ζουν τον α­ντα­γω­νι­σμό στο «θαυ­μα­στό και­νούρ­γιο κό­σμο»; Όπου οι οι­κο­νο­μι­κοί πό­λε­μοι με­τα­ξύ Ευ­ρώ­πης, Ρω­σίας, Η­ΠΑ και BRICS θα εί­ναι η κα­θη­με­ρι­νό­τη­τά μας –το βλέ­που­με ή­δη σ’ έ­ναν βαθ­μό. Αυ­τό το σε­νά­ριο μπο­ρεί να δι­καιο­λο­γεί τη στά­ση της Γερ­μα­νίας σε ό­σους ε­πι­ζη­τούν τη συμ­με­το­χή τους σε σχή­μα­τα [π.χ. ευ­ρω­ζώ­νη] ό­χι ως ι­σό­τι­μοι αλ­λά ως υ­πο­τε­λείς. Δεν α­ντι­λαμ­βά­νο­νται ό­τι μό­νο κά­τω α­πό συν­θή­κες ι­σο­τι­μίας και ι­σο­νο­μίας μπο­ρεί να έ­χει προο­πτι­κές μια συμ­μα­χία. Εί­ναι, πά­ντως, νω­ρίς α­κό­μα για συ­μπε­ρά­σμα­τα. Άλλω­στε, εί­ναι τό­σες πολ­λές οι πα­ρά­με­τροι και η έ­κτα­ση των δε­δο­μέ­νων, που δεν μπο­ρού­με να ε­ξά­γου­με α­σφα­λή συ­μπε­ρά­σμα­τα. Ει­κα­σίες, μό­νο…

Θ. Μι­χό­που­λος


Υ­Γ1. «Όταν στην Κύ­προ υ­πάρ­χουν δύο με­γά­λες τρά­πε­ζες του πα­ρα­δεί­σου, στο Λου­ξεμ­βούρ­γο [με πλη­θυ­σμό 500.000 κα­τοί­κους] υ­πάρ­χουν 143 τρά­πε­ζες, α­πό τις ο­ποίες μό­νο οι πέ­ντε εί­ναι λου­ξεμ­βουρ­για­νές. Οι 39 εί­ναι γερ­μα­νι­κές, οι 14 γαλ­λι­κές, οι 11 βέλ­γι­κες... Τι διά­ο­λο, θα ε­νο­χλή­σει η Μέρ­κελ και ο Σόι­μπλε τις γερ­μα­νι­κές τρά­πε­ζες;» α­να­ρω­τιέ­ται ο Αρ. Μι­χα­η­λί­δης [www.philenews.com]