Τσιπίδος

Λάφυρο, αποικία, πόρνη.





Σε παρασκήνιο της εφημερίδας "Τα Νέα", ο γνωστός και μη εξαιρετέος Γ. Παπαχρήστου αποκαλύπτει τον ακόλουθο διάλογο μεταξύ Βενιζέλου - Τσίπρα στη συνάντηση που είχαν πριν λίγο καιρό στο πλαίσιο της ενημέρωσης του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης για θέματα εξωτερικής πολιτικής. Βενιζέλος: Μα τι σε έχει πιάσει και θέλεις ντε και καλά να βουτηχτείς στα σκατά; Τι βιάζεσαι; Περίμενε. Έτσι και αλλιώς θα γίνεις κάποια στιγμή. Τσίπρας: Γιατί πρέπει απαραίτητα να βουτηχτώ στα σκατά; Θα τα καταφέρουμε έτσι που να μη χρειαστεί να γίνει τίποτα από όλα αυτά. Βενιζέλος: Αγόρι μου, δεν έχεις καταλάβει. Θα σε γαμήσουν με το που θα αναλάβεις.
ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ να φανταστούμε τη συνέχεια του διαλόγου; Για παράδειγμα. Ρωτάει ο Τσίπρας. Δηλαδή εσάς, Βαγγέλη, σας πηδάνε; Βαγγέλης: Μας πηδάνε, μας αρέσει και μας καλοπληρώνουν. Εμείς είμαστε παλιές πουτάνες. Αυτή είναι η δουλειά που αναλάβαμε. Άσε λοιπόν να την τελειώσουμε, να βγούμε στη σύνταξη και μετά γίνε εσύ πρωθυπουργός. Αλλά ας το σταματήσουμε κάπου εδώ το πράγμα. Είναι φανερό πως η Ελλάδα για τους δανειστές είναι λάφυρο, αποικία, πόρνη. Είναι φανερό πως το πολιτικό προσωπικό που σχηματίζει τα δύο κόμματα που συγκυβερνούν είναι απολύτως χειραγωγήσιμο από τους δανειστές και τους εγχώριους ολιγάρχες. Είναι αξιοθαύμαστο το υποκριτικό ταλέντο Σαμαρά και Βενιζέλου, που, παρ' ότι πόρνες του ευρωιερατείου, ομιλούν με θεατρική προφορά για την πατρίδα και τις θυσίες που κάνουν για λογαριασμό της. Τι θράσος!
Η "ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ τρόμος", στήνεται μέσα και έξω από τη χώρα, με τους διεθνείς νταβατζήδες (χωρίς εισαγωγικά) να τρομοκρατούν σαν να τραβάνε τα πιστόλια τους, για να υποχρεώσουν τους ιθαγενείς να αποδεχτούν την επιλεγμένη εξουσία, σε μια χώρα που θα έπρεπε να έχει κατακτήσει την ξεχωριστή της ονομασία, τον σεβασμό και τη δημοκρατική της θέση στην Ευρώπη. Όμως η Ευρώπη έχει αρχίσει να εκτρέπεται από τις βασικές αρχές που συμφωνήθηκαν για την οικονομική και πολιτική της ολοκλήρωση και κανείς δεν είναι σίγουρος για τον τρόπο και τον χρόνο που θα επανέλθει στις πολιτισμικές της αρχές και στις σχέσεις ισοτιμίας και κοινών κανόνων. Η εκτροπή αυτή δεν συμβαίνει έτσι από μόνη της. Οφείλεται στον γερμανικό μεγαλοϊδεατισμό σε συνδυασμό με την ήττα της γαλλικής πολιτικής από το διεθνές κεφάλαιο και φυσικά τα συμφέροντα των ΗΠΑ. Οφείλεται και στην για μακρύ διάστημα εξαφάνιση της ευρωπαϊκής Αριστεράς από το προσκήνιο και τη νέα πραγματικότητα. Ο τρόπος που έσυραν τις χώρες τις Ε.Ε. οι Αμερικανοί στα επιθετικά σχέδιά τους κατά της Ρωσίας με αφορμή την Ουκρανία είναι αποκαλυπτικός του πραγματικού συσχετισμού δυνάμεων στον κόσμο.
ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ μια χώρα σε τόσο άσχημη κρίση, όχι μόνο για τα εθνικά της συμφέροντα αλλά και για τη μακροπρόθεσμη υπάρξή της, να μην έχει κοινωνικά και πατριωτικά αντανακλαστικά; Πώς γίνεται ένα μεγάλο μέρος της μεγαλοαστικής τάξης να ποντάρει στην αποικιοποίηση της Ελλάδας πιστεύοντας πως τα οικονομικά του συμφέροντα εξυπηρετούνται καλύτερα; Πώς γίνεται η πραγματική οικονομία και η βιομηχανική παραγωγή να συρρικνώνονται, με κίνδυνο ολοκληρωτικής εξαφάνισης, και κανείς να μην σηκώνει το ανάστημά του για να υπερασπιστεί τα δημιουργήματα των προγόνων του; Πώς γίνεται, για παράδειγμα, ο Κώστας Καραμανλής να έχει στην ιεραρχία τα συμφέροντα της παράταξης υπεράνω των συμφερόντων της πατρίδας; Είναι οι 100-200 ολιγάρχες και τα κλεφτρόνια του δικομματισμού τόσο πολλά που να ορίζουν τάξη;
Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ που εξαπολύεται με τη συνεργασία πολιτικών τύπου Γιούνκερ, Μοσκοβισί, των μεγάλων αρπακτικών σχημάτων του διεθνούς κεφαλαίου, δεν συνιστά εθνική απειλή; Δεν είναι μια κραυγαλέα περίπτωση περιορισμού των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των συνταγματικών ελευθεριών; Και εφόσον είναι, δεν αναδεικνύεται η υποχρέωση των πολιτών να υπερασπιστούν την εθνική τους ανεξαρτησία και τη λαϊκή κυριαρχία; Πόσο αξιοπρεπές είναι για μια χώρα (και τους πολίτες της), και μάλιστα με το βαρύ όνομα της Ελλάδας, να γίνονται εκλογές σε συνθήκες τρόμου, τις οποίες συνθήκες -μάλιστα- κατασκευάζουν και δημιουργούν οι τοκογλύφοι με τους απόλυτα εκβιάσιμους πολιτικούς συνεργάτες τους εδώ; Συνεργάτες που, όπως προκύπτει από τη συμβουλή Βενιζέλου, δεν είναι τίποτα περισσότερο από υπάκουους, γαμημένους πολιτικούς.

dchristou52@gmail.com

πηγή..//www.avgi.gr/