Του ΠΕΤΡΟΥ ΜΑΣΟΥΡΙΔΗ*
Η Ελλάδα είναι μια χώρα μικρή, τόσο πληθυσμιακά όσο και σε έκταση. Κατέχει όμως μια σημαντική γεωπολιτικά στρατηγική θέση. Μέσα στη σύγχρονη ιστορία αυτός υπήρξε ο λόγος για τον οποίο ταλαιπωρήθηκε, εξαιτίας των σχεδίων των μεγάλων δυνάμεων της εκάστοτε εποχής. Ήταν όμως και το χρυσό βέλος στη φαρέτρα της στο παγκόσμιο οικονομικό παιχνίδι ώστε να τυγχάνει ίσως μιας ευνοϊκής μεταχείρισης.
Στη σύγχρονη παγκοσμιοποιημένη οικονομία, με την τεχνολογική επανάσταση που έχει επέλθει στις επικοινωνίες και τις μεταφορές, αλλά ιδίως λόγο της "ισορρόπησης" των παγκόσμιων πολιτικών σε ένα οικονομικό-πολιτικό δόγμα, αυτή η θέση έχει τουλάχιστον αποδυναμωθεί.
Εκθέσεις, αναλύσεις και άρθρα την τελευταία δεκαπενταετία άρχισαν να αναφέρονται στο μειωμένο πλέον βάρος της γεωπολιτικής θέσης της Ελλάδας και ως εκ τούτου στο τέλος της ευνοϊκής μεταχείρισής της. Μια σημαντική σημείωση εδώ βέβαια είναι ότι τα τελευταία γεγονότα στη Βαλκανική και οι εξελίξεις στις σχέσεις της Ευρώπης με τη Ρωσία, ίσως μπορούμε να πούμε ότι δεν συνηγορούν με αυτές τις αντιλήψεις.
Παρ' όλα αυτά η ουσία είναι, με δεδομένο ότι οι χάρες τελείωσαν (θα τελειώσουν αργά ή γρήγορα), πρέπει επιτέλους αυτή η μικρή χώρα να στήσει μια οικονομία όσο το δυνατό ανεξάρτητη. Να δημιουργήσει ένα νέο, βιώσιμο μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης που να μπορεί να σταθεί ανεξαρτήτως των κερδοσκοπικών ορέξεων μεγάλων κεφαλαίων και πολιτικών επιλογών μεγάλων οικονομιών που στηρίζουν πρωτίστως τα συμφέροντά τους.
Το οικονομικό μοντέλο που δημιουργήθηκε στην Ελλάδα μετά τη μεταπολίτευση ανάθρεψε έναν οικονομικό γίγαντα στην περιοχή των Βαλκανίων, με γυάλινα όμως πόδια, που ανά πάσα στιγμή τα κερδοσκοπικά παιχνίδια στις αγορές αποφάσιζαν για την τύχη του. Οι παραγωγικοί τομείς που δημιουργούν πλούτο συρρικνώθηκαν. Ο αγροτικός, μεταποιητικός και βιομηχανικός τομέας συνέβαλαν ελάχιστα πλέον στην ανάπτυξη, η οποία στηρίχθηκε σχεδόν αποκλειστικά στις υπηρεσίες και την κατανάλωση, σε ένα βαθμό και λόγω της στρατηγικής και των αποφάσεων της κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής. Μοντέλο γρήγορου και επιφανειακού αποτελέσματος, άκρος εύθραυστο όμως όπως αποδείχτηκε.
Η συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και στο κοινό νόμισμα επιπλέον, ελάττωσαν την οποιαδήποτε δυνατότητα της Ελλάδας για αυτόνομες οικονομικές πολιτικές.
Η αναδιάρθρωση και ανάπτυξη του πρωτογενούς και δευτερογενούς τομέα είναι πλέον επιτακτική ανάγκη ώστε να αρχίσει να δημιουργείται πραγματικός πλούτος και να αυτονομείται η οικονομία. Χρειάζεται άμεσα ένα μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα ανάπτυξης αυτών των τομέων ώστε η Ελλάδα να εκμεταλλευτεί στο έπακρο τους πόρους της και να συνθέσει μια ανταγωνιστική, όσο γίνεται, οικονομία.
Η ιδανική περίπτωση είναι ένα τέτοιο σχέδιο να λαμβάνει χώρα σε μια ένωση, σε ένα συνασπισμό κρατών με κοινούς στόχους και βλέψεις, διότι το υπάρχον οικονομικό περιβάλλον κάνει τα μικρά κράτη μόνα τους να είναι τουλάχιστον ευάλωτα. Αυτές οι ενώσεις όμως δημιουργούνται για την από κοινού προώθηση των συμφερόντων των κρατών που τις απαρτίζουν, με αλληλεγγύη και κοινούς στόχους. Η σημερινή λειτουργεία της Ε.Ε. απέχει πολύ από κάτι τέτοιο, τουλάχιστον τα χρόνια από την αρχή της κρίσης.
Η λειτουργία αυτή και οι πολιτικές που ακολουθήθηκαν αποδείχτηκαν καταστροφικές για τα μικρά κράτη σαν την Ελλάδα, που βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στις εισαγωγές. Με τη συνέχισή της, όποια περίπτωση ανάσας για αυτά εξανεμίζεται. Κράτη σαν την Ελλάδα, θα είναι υποχείρια και ζητιάνοι των μεγάλων εξαγωγικών κρατών και των πολιτικών που επιβάλουν προς προώθηση των δικών τους και μόνο συμφερόντων. Δημιουργούνται - μέσω της οικονομίας πλέον αντί των όπλων - αποικίες για τους εκάστοτε δυνατούς και εξουσιαστές (σήμερα τις λέμε ηγεμονικές δυνάμεις της ΕΕ).
Σε περίπτωση λοιπόν μη αλλαγής πλεύσης της ΕΕ σε μια κατεύθυνση ισονομίας των μελών της και κατ' επέκταση των πολιτών τους, η Ελλάδα δεν έχει άλλη επιλογή από το να φύγει... και να φύγει τρέχοντας! Χαράζοντας αυτόνομη στρατηγική για το μέλλον ώστε να έχει μέλλον. Η αναζήτηση συμμαχιών είναι επιτακτική ανάγκη και μονόδρομος αλλά οι συμμαχίες χαρακτηρίζονται πάντα από τους όρους τους.
*Ο Πέτρος Μασουρίδης είναι μέλος ΟΜ Βερολίνου, μεταπτυχιακός φοιτητής Αγροτικής Οικονομίας
Πηγη..//www.iskra.gr/